بی ارزش شد...

آزادی یواشکی تو؛ اشک‌های یواشکی مادری که را که می‌ترسد فرزند خردسالش بفهمد پدرش شهید شده را نادیده می‌گیرد،

 آزادی یواشکی تو؛ خون‌های یواشکی‌ای که از شهیدی آرام‌آرام
پشت خاک ریز و در حسرت دیدن فرزند ۲ ساله‌اش می‌ریخت را نادیده می‌گیرد.

آزادی یواشکی تو ؛ دردهای جانبازی که ۳۰ سال است با دستگاه نفس می‌کشد را نادیدهمی‌گیرد. 

آزادی یواشکی تو؛ غمهای مادری را که هنوز در روستا مجنون‌وار عکس فرزند
شهیدش را در دست دارد و چشمان یعقوب وارش به جاده، تا اینکه شاید فرزندش از راه بیاید را نادیده می‌گیرد.
آزادی یواشکی تو؛ استخوان‌های شهیدی که برای مادری بعد از گذشت چندین سال می‌آورند رانادیده می‌گیرد. 

به کجا می‌روی؟ بی‌هویتی، بی‌ایمانی و بی‌عفتی تمام آرزویی است که برای
خاتون ایران زمین نذر کردی!؟ 

چگونه این ارزشهای بزرگ انسانی برای تو ضدارزش شد.